Alles kan!

Drinken op het dak van een leegstaand gebouw (zie:hoofdstuk 'Lelijk').... Een papa die z'n kinderwagen gebruikt als bierhouder, in Berlijn kan het allemaal. Vandaag gooi ik gewoon wat foto's op internet van onze 'rooftop-adventures' en een dineetje met m'n Zwitserse vrienden.


DinnerParty met mn Zwitserse en Amerikaanse vrienden


Excellent way to keep your beer from falling over



Tresor again.... One of the numerous closing parties.
*Carla & Paul..... Dancing in the banking vaults of Tresor (R.I.P.)


Leegstaande gebouwtjes inbreken! Zie hoofdstuk 'lelijk'.... Dit is hetzelfde gebouw.


Op het dak.... met biertjes van 0,26 cent :) Als het gebouw geen afgeragde
bouwval meer is volgend jaar, boek ik hier een kamer!

Verhalen komen er weer als de nieuwe SCHIJTmanager niet 24/7 over mn nek zit mee te gluren, en ik dus meer tijd heb voor nuttige zaken, zoals melen en mn weblog bijhouden!

Duivelsberg

Stel je voor; Berlijn is net verwoest, 80.000 gebouwen zijn gebombardeerd. Waar laat je de enorme hopen puin en afval van de bombardementen? Vlak buiten Berlijn is er een enorme wapenfaculteit gebouwd van staal en beton..... Wat doe je daarmee na de oorlog? Het antwoord op deze vragen vindt je vlak buiten Berlijn. Onder een bos met de charmante naam 'Grünewald'.


Schattig he?! Maar lees verder.....

In 1945 was Berlijn bijna totaal verwoest. Het laatste wat de Duiters wilden is herinnerd worden aan de ellende van de oorlog. De giga wapenfaculteit net buiten de stad was een groot gebouw van schaamte voor de Duitsers, maar door de solide constructie was het onmogelijk om dit gebouw te slopen. Ze hebben toen maar besloten om al het puin uit de stad over de voormalige wapenfabriek heen te storten. Dat resulteerde in een berg van 115 meter(!) hoogte. Omdat dat er niet uitzag hebben ze de hele berg met grond overgooid en er bomen op aangeplant.




Bunkers onder deze berg ?



De grote hoogte van de berg zorgde er tijdens de koude oorlog (1963) voor dat de Amerikanen er hun afluisterstation van het 'Echelon' project bouwden. Dat was een project die de NSA (National Security Agency) alle mogelijke prive informatie van mensen moest verschaffen. In dit geval van alle mensen en berichten uit het oosten; vrijwel 90% van de berichten uit Rusland en Polen naar het westen werden hier onderschept.



Onder het afluisterstation bevinden zich bunkers die waarschijnlijk doorlopen tot de voormalige wapenfaculteit. Dat moeten dus minstens 20 verdiepingen zijn met bunkers. Dertijd werkten er ook zo'n 120 mensen op het station. Een aantal wat veel te groot is voor de bovengrondse oppervlakte. Het bunker verhaal is dus eigenlijk best aannemelijk.




Nu is de berg een mooi woud, met meertjes en uitgestrekte bossen. Van de geschiedenis is niks meer terug te zien, op de markante witte koepels van het afluisterstation na. Een mysterieuze plek, met een rijke geschiedenis.... klaar om door Paul ontdekt te worden :)

Olympisch Stadion

Op m'n fiets rijden......... Over snelwegen, langs auto's. Ik vrees voor m'n leven als ik weer eens afgesneden wordt door een kolonne BMW's en Trabantjes. De weg houdt maar niet op. Een stoplicht, een zijstraat, weer tientallen auto's. Overal smog.... Het genot van een stage in Berlijn! (ahum). Ik kijk uit naar mijn 'countryside saterday-afternoon-trip'.

M'n fietstocht van meer dan uur is niet errug spannend, noch afwisselend. Buiten het slalommen om auto's en Turken heen, is het bijzonder saai om hier te fietsen. Langzaam maar zeker veranderen de kolossale flats in kleinere appartementenblokken, de appartementenblokken maken op hun beurt weer plaats voor villa's. Ik ben net buiten de stad in West-Berlijn. Ik kan alleen denken aan het groene vooruitzicht, eindelijk wat frisse lucht!

Rechts van me doemt zich een kolossaal gebouw op. Mijn nieuwsgierigheid is gewekt! 'Dit zal toch niet....?!' ... Een bordje bevestigd mijn vermoeden. Het is...... Het Olympisch Stadion.

In 1936 werden hier de Olympische Spelen geopend door Hitler, van dat geschiedkundige feit is
in het gehele stadion en bij de tour totaal niks meer terug te vinden.




Er gaan bijna 75.000 mensen in het Olypmisch stadion en het WK 2006 wordt er gespeeld. Het is pas in de originele staat hersteld met een nieuw dak.



Na totaal onder de indruk te zijn van dit kolossale gebouw en wetende welke historische zaken zich hier hebben afgespeeld, pak ik m'n fiets verder. Mijn einddoel is de Duivelsberg!

Lelijk!

Een oud, vervallen gebouw..... Het heeft geen ramen. De deur gaat met wat horten en stoten open. Achter de metalen deur is een tweede, houten deur. Met luid gekraak en gepiep werken we ons een weg naar binnen. De muffe geur van een pand wat al een eeuwigheid leegstaat komt ons tegemoet. Het stinkt! In m'n hoofd stel ik me voor hoe de ratten ons vanuit de donkerte bespieden en wachten op het juiste moment om ons de stuipen op het lijf te jagen...... Het glas kraakt onder mn voeten, de duisternis omhult ons.....

Plots gaat het licht aan! M'n collega heeft het lichtknopje gevonden. We bevinden ons in het gebouw waar over 1 jaar een nieuw hostel moet ontstaan. Mijn baas heeft het gebouw opgekocht om er een giga hostel in te maken met 220 bedden en wat luxere kamers dan in een normaal hostel. De locatie is super; tussen verschillende musea, het nieuwe centraal station en vlakbij de Spree. Wat wil een toerist nog meer?! Een nachtclub, restaurant en bar zal in het nieuwe hostel ook niet ontbreken.





Maar er moet nog veel gebeuren.....! De receptie is een groot donker hol, met traptreden waar je doorheen zakt als je er te hard op loopt en alle ramen zijn zojuist uit het gebouw gesloopt door de slopers. We zijn vandaag in het gebouw om er veel foto's te schieten. Ik fotografeer dan ook ieder detail. Het is voor het ontwerp van de kamers en voor op de nieuwe website te plaatsen. Ik ben erg benieuwd of het bouwbedrijf voor volgend jaar het hostel gaat afkrijgen, nu ziet het er echt 'rijp-voor-de-sloop' uit!

Fridays' Suck!

Vrijdagen zijn altijd een beetje tsja..... hoe zeg je dat..... K.U.T. ! Derhalve was ik ook ontzettend verheugd op het feit dat mijn stagebegeleidster mij een bezoek zou gaan brengen die dag!

Het was een heerlijke zonnige dag en de beoordelingen waren super. Ik nam veel initiatief, mijn Duits was ernstig verbeterd en ik was een onmisbare schakel geworden in het arbeidsproces. Dat ik iedere dag te laat kom en de helft van mijn werktijd besteedt aan mijn blogspot bijwerken en hotmail checken, werd gelukkig niet vermeld en opgemerkt.

Mevrouw Meijners, mijn stagebegeleidster.


Mijn werkplek (soms)


Pre Party bij Thomas thuis, voordat we naar 1-na laatste Tresor Party gaan!


Het BaxPax hostel waar ik ook regelmatig werkt heeft een Kever in 1 kamer!


Cindy; 1 mijner Collegea.

Ik blij; zij blij! :)

It's all about the money....

'We hebben een verassing voor je !' ..... En ineens komt er een tas met voedsel tevoorschijn. Er zit gewoon vanalles in; snacks, yoghurt, fruit, pasta. Alles wat een mens nodig heeft om te overleven en niet dood te gaan aan hongerte.

Enigszins gegeneerd, maar toch wel superblij neem ik de tas met boodschappen aan. Dit was wel het laatste wat ik had verwacht. Ik wist natuurlijk dat die Zwitsers die ik had leren kennen veel geld hebben, heb foto's van hun huis gezien en dat is een vette villa. Het huis van mijn ouders is er een schuurtje bij. 'En we hebben nog een verassing!!!!'; 'Vanavond nodigen we je uit voor GOED eten!!!!'. En toen zijn we gaan eten bij een luxe restaurant. Ik kan nou niet echt zeggen dat ik me er op mn gemak voelde, maar het was wel relaxed dat ze alles voor me betaalden. Ik voelde me er niet eens zo vervelend bij omdat ik wist dat ze het makkelijk kunnen missen.

Die avond hebben we afscheid genomen van elkaar en beloofd elkaar op te zoeken in Zwitserland en in Arnhem. Natuurlijk heb ik gezegd dat we dat gaan doen, maar ik weet nu al; die zaken gaan nooit zoals je ze plant...... It's easier to make friends than keep in touch with them. :( Na een dag vol cadeautjes ging ik volgevreten en tevreden naar bed, of toch niet?

Helaas zijn er.....
Friezen...!
We weten allemaal dat lui uit Friesland.... euhm.... tsja; 'anders' zijn. En het blijkt maar weer dat vooroordelen vaak kloppen. De Friezen uit Sneek die hier waren, waren totaal wild, dronken en irritant. Gister waren ze hier en ik heb totaal niet geslapen. Twee meisjes waren op de wc aant kotsen en de jongens tegen elkaar aant opscheppen over wie in welke auto's stoeptegels had gegooid. Superboeren dus. Andere jongens en meisjes waren op de slaapzaal met elkaar aant neuken.

Naast hun ronduit irritante accent waren ze ontzettend lomp en onbehouwen. De leraren trouwens net zo... Het deed me anstiggenoeg denken aan mijn eigen MAVO tijd. Als je die kinders nu zo ziet, denk je altijd 'zo was ik vroeger niet'. Maar wij (Stijn, voel je vooral aangesproken bij deze!), hebben ook aardig wat shit uitgespookt....!

The Legendary Tresor

Het begon allemaal in 1991..... Een oude bank met een ondergrondse kluis werd omgetoverd tot één van Berlijns' eerste Technoclubs. De grond was toen nog niet zoveel waard, maar de locatie was wel centraal. Unieke plaats om een club te starten dus. In 2005 eindigt het.... De Tresor-legende wordt vlak voor de definitieve sluiting van de club nog even extreem opgeblazen in alle media.


Meisje ken ik niet, het gaat om het T-shirt!

Dus is het onvermijdelijk dat ook ik er nogmaals heenga. Ok, ik heb betere clubs gezien, met minder toeristen, evengoede muziek en günstigere prijzen. Maar ach, 't is Tresor. Wat me nog niet eerder was opgevallen bij de ingang was een giga-logo van het Rotterdam Terror Corps.... Mmm dat wordt stampen dus. Het valt gelukkig mee, de Duitse manier van Techno draaien is toch wat melodieuzer dan het Nederlandse mindless-hardcore gepeupel. DJ Massimo en DJ Mo zijn heftig aan het tekeergaan op de turntables. Van mij mogen ze! Het blijken DJ's te zijn van Electric Ballroom in SO36, dat we dan ook doen!is niet zo'n supercommerciele maar wel supergeile club. Niet veel toeristen komen daar, dus er wordt meer gedanst und Das Ist Gut!





Ik was met een jongen en meisje uit Zwitserland, twee Amerikanen uit Seattle en een meisje uit Japan, die eigenlijk in Australie woonde, maar nu in Schotland ergens studeerde (whatever). Op de foto's zijn die magere jongen en dat blonde meisje uit Zwitserland/Bern en de twee plompe lui uit Seattle (hoe typisch). Het meisje met bril, wat er ook wel heel erg Japans uitziet is de Jap. Haar accent is absolutely brilliant.... Het is nog niet verneukt door de Amerikanen!


De Zwitsers, 't Japje uit Schotland en de 2 Amerikanen... (vant goede soort)








We stampen en dansen wat af, tot het tijd is om te gaan. De Zwitsers hebben namelijk Balisto op hun kamer. En er gaat niets boven een zak Balisto's wegwerken. Dus dat gaan



Tegen 5 uur ist feestje over.... Genoeg voor vandaag, genoeg voor vanavond; Slapen, werken en weer naar t echte leven. De feestjesdroom is over en een nieuwe week is weer begonnen....

Sundays......

De zon is fel maar lekker warm aan het hagelwitte strand. Ik neem een duik in het verfrissende, kraakheldere water...... Mensen die gezellig Spaans met elkaar kletsen, een deur die opengaat, het geluid van een vliegtuig, nee, een stofzuiger. Godver-fuckingdomme, die Peruaanse schoonmaakkutten zijn alweer begonnen met stofzuigen naast mn bed! Laat me alleen met m'n zon en m'n strand!

Helaas doen ze dat niet, en daarmee is noodgedwongen mijn zondag begonnen. Ik hijs mezelf met alle macht uit bed en bedenk me wat ik vandaag ga doen. Ik besluit om er een echte zondag van te maken. Dat betekent; heel errug weinig doen, veel thee en koffie drinken, en foto's maken van de restanten van de muur en lege fabrieken hier in de buurt.


Zie de text rechtsboven... Describes the feeling of a sunday- downer.


Me loves Grafitti.....
De eerste plek waar ik kom, raakt me echt in mn hart. Een giga-communistisch leegstaand gebouw. In de tijd van het communisme had iedereen werk, dus aan leegstaande fabrieken is er geen tekort in Berlijn. Op alle ramen is 'Try Try Try' gekalkt.

Eronder staat iets van 'Try what you haven't tried before'. En dat is zo fucking waarheid..... Dus try it and you know it, en dat is dus zo waar. Ik vind ook dat je beter spijt kan hebben van iets wat je hebt geprobeerd en hebt gefaald dan dat je spijt hebt van iets omdat je het niet gedurfd hebt. Tenminste; als je iets probeerd en faalt leer je ervan. Supergrafitti voor Paultje dus.






Yeah.... This was thé Wall


5 Min. van het hostel kan je nog de restanten van de muur zien.... Ik maak daar wat foto's en vooral het contrast tussen oud en nieuw raakt me. Het wordt frisjes en de zon (voor zover die er was) begon te dalen. Genoeg rondgehangen op plekken waar ik eigenlijk nix te zoeken heb! Naar t hostel.... En zien wat de avond vandaag te bieden heeft. It's all a mystery so far.

Boerkies & Screaming Dutch folks

Een groep hilarisch schreeuwende modekutjes loopt het hostel binnen. Nog voordat ik kan horen welke taal ze spreken is het mij duidelijk; Dit zijn Nederlanders! En wel Nederlanders van het ergste soort; onzekere, puberale VWO- huppelkakkutjes uit Wassenaar en Den Haag. Hun 'RrRrr' had dat direct al verraden, en een oppervlakkig gesprek later die dag bevestigde mijn vermoeden.

Op dat moment was ik in gesprek met een blanke Zuid- Afrikaan. Die was druk bezig me zijn complete levensverhaal te vertellen. Zijn voorouders waren Nederlanders en Duitsers (lees: slavendrijvers). Zijn vader was Boerkie in Zuid-Afrika (boer). Hij was ontzettend enthousiast om eindelijk eens een Nederlander te ontmoeten. Hij was altijd al benieuwd geweest naar het land van zijn voorouders en naar de taal. Nederlands & Afrikaans zijn echt 80% hetzelfde, hij verstond wat ik zei en ik kon anderzijds zijn Afrikaans gewoon redelijk verstaan. Na drie kwartier had ik genoeg van zn gezanik over z'n ex-vrouw en z'n kindje, dus ik ging maar lekker een uurtje douchen..... De rest van de avond was standaard blabla met diverse mensen die allemaal weinig tot nix te melden hadden.




De volgende dag......
Het lukt me gewoon niet om op tijd te komen op m'n werk! Ik vraag me nog steeds af of het de enorme afstand tussen werk en slaapplaats is, of mijn onkunde in het zetten van wekkers. Ik vermoedt een combinatie tussen beiden.

Dus tegen 11 uur blijkt dat ik vandaag 't PlainVanilla magazine mag gaan bezorgen in bars, clubs, restaurants en andere plaatsen waar toeristen naar toe gaan. Best wel leuk om al die restaurants nu eens van binnen te zien.... 200 Exemplaren heb ik weten te slijten tot nu toe, er zijn er 30.000 gedrukt dus het is nog niet voorbij vermoed ik! Ook mag ik van m'n bazin (die steeds menselijker begint te lijken) de lege flessen inleveren en het geld daarvan houden! Dat is natuurlijk een kans die ik met al mijn handen en voeten aangrijp....!


Tis een kutblaadje, maar het had erger gekund


Paul mag met zn slome hoofd op de fiets blaadjes gaan rondbrengen.


Het weekend is wederom een mysterie..... Weet niet wat ik moet doen, weet niet wat ik kan doen. Waar gaat t leven eigenlijk over ? Kan iemand me dat zeggen? wat is jouw doel int leven....??!

About Reichstag & a wasted Irish bloke

'cum n gut yur'slves a pint w'th me, i would be a w'ste uf tym if you dun't' Dat is dus blijkbaar Ierse logica; als je geen pint drinkt, dat je dan je tijd aan het verspillen bent. Op zich wel een goede logica, alleen duurt het een paar minuten voordat ik überhaupt doorheb wat ie zegt.

Omdat mn lever inmiddels al aardig naar de klote aan het gaan is, besloot ik maar om nix te drinken met die lui. In plaats daarvan heb ik besloten om maar weer eens mee te gaan naar de Reichstag met een jongen uit Buffalo en een meisje uit Australie die op dit moment muziek-lerares is in Londen.


Op het Reichstag gebouw.




View from Reichstag..... Berlin by Night



De jongen uit Buffalo was totaal niet nationalistisch ingesteld, dus ik heb lekker mijn anti-Amerikanisme en haat jegens Bush op hem los kunnen laten. Het meisje uit Australie bleek een grote fan te zijn van het wegwerken van verschillende soorten fastfood. Onderweg zijn we 2x gestopt voor Doner en 1x voor een bak met haagen Dasz-ijs.

Onderweg hebben we nog twee pakken Sangria weggewerkt. Het was een goddelijke Sangria, gemaakt van goddelijke vruchten (dat moet haast wel, want zo smaakte het). Lichtelijk aangeschoten aangekomen bij de Reichstag bleek de koepel gesloten te zijn. Goh... dat is nou net waar ALLE toeristen voor komen.... Op de terugweg heeft Buffalo tegen t Reichstag gebouw aangepist, wat zeer amusant was.


Is het geen mooie vlag?

Terug aangekomen bij het hostel bleek de Ierse man nog meer dronken te zijn geworden en zijn stemvolume bereikte dan ook regelmatig punten die voor he gehoor ondraaglijk waren. Een groepje van vier Spaanse meisjes had nog hasj bij en die vroegen of ik mee in t trappenhuis wat ging blowen. Maar natuurlijk.... *Ik ben de beroerdste niet*. Het spul was absolute shit, maar toch leuk geprobeerd van die spanjaarden.... :)


De lobby in een zeldzaam leeg moment

Het was 0030uur, tijd om naar bedje te gaan. Tijd om te dromen van een rustig leven, tijd om te dromen van t samenzijn met christiaan. Tijd om te dromen van een tijd die nu nog zo ver weg lijkt. Dromen van privacy......gaap..... dromen van ....... *snurk* ----

another day @ work

De zon schijnt door de ronduit 'Crappy' gordijnen in mn kamer. Er wordt in het Iers wat tegen me gezegd. 'Neeee ik kan geen Iers verdragen om half9 sochtends' ! Ik antwoordt met 'yeah ok'.

Blijkbaar had ik de correcte woordkeuze gemaakt want de Ier verliet MIJN kamer en ging douchen of buiten spelen ofzo. Eindelijk nog eventjes slapen..... *snurk*. Nu weer Duits gekwatsch op de gang, hethoudt ook niet op hier! Men heeft dus blijkbaar besloten om nu maar eens te beginnen met het lostrekken van het tapijt voor mn deur :( Na wat draaien en zuchten besluit ik dan toch maar op te staan en mijn lange, eenzame voettocht naar de gezamenlijke douches aan te vangen. Die 12 seconden lopen kunnen je echt opbreken hoor 's ochtends vroeg !

Het Duits geklets in de douche gaat rakelings langs me heen. En das maar goed ook, want duits is zelfs overdag al ronduit onverdraaglijk, laat staan 's ochtends vroeg, voorafgaand aan een douche. Grrrrr....

Na het muesli ontbijt wat ik immer in de bar van het hostel nuttig, bewonder ik nog even het 'PlainVanillaMagazine' (www.plainvanilla.de). Het is werkelijkwaar een kloteblaadje, maar mijn naam staat erin!! Dat mag ook wel, want ik heb al het engels fatsoenlijk vertaald en er weken aan gewerkt.... maar had toch niet verwacht dat ze mijn naam erbij zouden zetten :) Nu dat dus wel het geval is, geeft dat toch een beetje dankbaarheid.

Vanavond ga ik maar weer eens socializen in de lobby..... *sucht*. Zou me weleens gewoon rustig willen opsluiten in mn kamer, maar dat gaat nou eenmaal niet. Op dit moment ga ik om met een New Yorker (yank!) die in Londen woont, 2 australiers en een meisje uit Nieuw Zeeland. En 3 meisjes uit Spanje die minstens een marihuana verslaving hebben, maar dat vind ik niet errug.



Gister heftige discussie met een amerikaanse kut die dacht meer over nederland te weten dan ik, omdat ze 4 dagen (letterlijk) in Amsterdam is geweest. Vanochtend zag ik haar en ze probeerde wat te zeggen, natuurlijk negeerde ik haar (dommekut).

Deze week ga ik proberen om zo min mogelijk te werken en zoveel mogelijk te zitten en net-te-doen-alsof ik het hEEEEL druk heb! *zwaretaakdus*

Morgen plainvanilla magazine rond gaan brengen op de fiets door Berlijn. Moet een aantal clubs bars, bioscopen en kledingwinkels bezoeken om de distributie rond te krijgen. Zal vast wel weer n succes worden aangezien mijn Duits ronduit belabberd is!

Ik mis iedereen best wel errug hier.......... Oost west, thuis best (het klopt echt) EN home is where the heart is, en mijn hart ligt bij christiaan, mn vrienden en mn familie. :-)

Ciao

tot morge!

eens moet de eerste keer zijn......

De eerste bijdrage in mn blog!!

Ik ga dit gebruiken om voor mezelf een kort dagboek bij te houden, maar natuurlijk ook om de 3 kenissen en 1,5 vriend / vriendin die ik heb up te daten over mijn geweldige avonturen in Berlijn (moffenland).

Een korte samenvatting; Nu 2 maanden in Berlijn. Helemaal zielsalleen , zonder vrienden,zonder geld en zonder kennis van de duitse taal. (maar natuurlijk wel met een fantastische persoonlijkheid) *kots*. Inmiddels veel mensen leren kennen, maar ook weer errug veel mensen vergeten. Turbulentie in de relatie gehad en inmiddels aardig wat supermomenten en ook superkutmomenten. Ach... That's Life en als je er niet dood aan gaat..... wordt je er alleen maar beter van.